Veranderen voelt soms als koorddansen. Je hebt een duidelijke bestemming, maar onderweg moet je voortdurend balanceren. Te veel focus op structuur en je verliest de mensen. Te veel op de menskant en de verandering komt niet van de grond.
In een van de grotere trajecten waaraan ik heb gewerkt, hebben we samen gezocht naar die balans. Niet door alleen maar stappen vooruit te zetten, maar door goed te kijken, luisteren en soms even stil te staan. Mijn collega met wie ik destijds nauw samenwerkte, vatte het mooi samen:
“Toen ik begon als programmadirecteur van het Nationale programma palliatieve zorg II, een massief programma dat 5 jaar en €55 miljoen beslaat, heb ik met enorm veel plezier met Dieke samengewerkt. Samen hebben we gebouwd aan een prachtige programma-organisatie die, mede door haar, staat als een huis. Ze is hands-on en door haar scherpe gevoel voor teamdynamiek en individuele behoeften weet ze resultaten te boeken, zonder dat het lijntje breekt. Ik wens iedereen die voor een grote (verander)opdracht staat het toe om Dieke aan boord te hebben!”
En dat is precies de kunst: vooruitgang zonder dat je valt of het lijntje breekt.
Wat helpt jou om balans te houden in een verandertraject? Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen! Wil je sparren over jouw opdracht en kan je mijn expertise gebruiken, stuur me een berichtje?
